Summary: بخش دوم شعر مسافر از سهراب سپهری را به شما تقدیم می کنیم.<br> دکلمه : الهه<br> موسیقی: فرهاد<br> قسمتی از این شعر:<br> …و در مسیر سفر راهبان پاک مسیحی<br> به سمت پرده خاموش «ارمیای نبی»<br> اشاره می‌کردند.<br> و من بلند بلند<br> «کتاب جامعه» می‌خواندم….<br> <br> ارمياء نبى، از پيامبران مشهور يهود است.<br> او شکست قوم اسرائيل را در برابر پادشاه بابل پيش بينی می کند و مردم را از جنگ نهی می کند، اما مردم از وی امتناع می ورزند و حتی او را به زندان می اندازند.<br> با شکست در جنگ، اورشليم ويران می شود. با وجود اين خبرها و پيش بينی وقايع ناگوار، ارميا هميشه مردم را به پيروزی نهايی اورشليم و ظهور مسيح بشارت می داد.<br> در اينجا سهراب اشاره راهبان مسيحی به اين نقاشی (نقاشی میکل آنژ بر سقف کلیسای سیستین) از ارميای نبی را به ياد می آورد. اين اشاره راهبان مسيحی (که در عصر حاضر و بعد از دوران مسيح زندگی می کنند)، می تواند به مژده ارميا برای ظهور ناجی، و در نهايت ظهور عيسی مسيح و رنج و ناکامی او، اشاره داشته باشد: مسيح ظهور کرد و رفت، و اما جهان هنوز نجات نيافته است. انگار راهبان به تکرار ظهور مسيح اشاره می کنند و دوران غم انگيز قبل از ظهور مسيح را يادآور می شوند. و می گويند هم اکنون نيز بايد در سکوت غمناک انتظار مسيح بنشينيم. بنابراين سهراب در مقابل خاموشی آنها، بلند بلند کتاب جامعه می خواند و می گويد همه تکرار است و تکرار. ظلم و ستمها، بيم و اميدها،… آنچه بوده باز هم خواهد بود و انچه شده باز هم خواهد شد…<br> گرفته شده از: وبسایت شخصی حامد بیدی. برای توضیحات بیشتر راجع به شعر مسافر به <a href="http://www.hamed-bd.com/essays.php?essay=2" target="_blank"> این وبسایت </a>رجوع کنید<br> <a href="http://www.gahshenood.com/?attachment_id=2860" rel="attachment wp-att-2860"></a><br> <a href="http://www.gahshenood.com/?attachment_id=2861" rel="attachment wp-att-2861"></a><br> نقاشی ارمیای نبی. اثر میکل آنژ بر سقف کلیسای سیستین<br> <br>
